Best of IDFA 2026 on Tour

PROGRAMMA
11:20      Past Future Continuous
12:36     Pauze
13:20     Remake
15:17      Pauze
15:40     An Open Field
16:18      A Fox Under the Pink Moon


PAST FUTURE CONTINUOUS
Maryam is tientallen jaren geleden uit Iran gevlucht en heeft zich in de Verenigde Staten gevestigd. Haar ouders zijn in Teheran gebleven. Nu ze ouder worden en de politieke onrust toeneemt, maakt ze zich zorgen. Ze haalt hen over om in elke kamer beveiligingscamera's te installeren, zodat ze op afstand direct contact met hen kan houden. Maryam raakt verslaafd aan deze virtuele verbinding en beseft nu pas hoe eenzaam ze al die jaren moeten zijn geweest.

Beelden van deze camera's in het ouderlijk huis van Maryam vormen de basis van deze ontroerende, tedere en filosofische film van Firouzeh Khosrovani en Morteza Ahmadvand, respectievelijk regisseur en art director van Radiograph of a Family (2020). De beveiligingsbeelden tonen de ouders die langzaam maar routinematig door hun kamers schuifelen.

Over deze stille montage, af en toe afgewisseld met homevideo's uit haar kindertijd, reflecteert Maryam op een half leven zonder haar ouders, op haar jeugd in Teheran en op waarom ze nooit meer kan terugkeren. Gestileerde beelden van vogels lijken zowel een gebrek aan vrijheid als moedige pogingen om te ontsnappen te symboliseren.

Winnaar van de IDFA Award for Best Film 2025 in de Envision Competition.

REMAKE
De films van Ross McElwee zijn altijd persoonlijk geweest. Zijn eigen leven bleef centraal staan, zelfs in werken die grote onderwerpen behandelden, zoals de tabaksindustrie (Bright Leaves) of kernwapens (Sherman's March). Maar zou hij in al die jaren misschien iets over het hoofd hebben gezien? De dood van zijn zoon dwingt hem tot nadenken.

Remake bestaat grotendeels uit oude beelden van zijn zoon Adrian: een slimme en fantasierijke jongen die verandert in een typisch sombere tiener en later worstelt met psychische problemen en drugsverslaving. Beelden die geen speciaal doel hadden toen McElwee ze maakte, lijken nu stukjes van een puzzel – niet alleen om Adrian beter te begrijpen, maar ook zichzelf.

Gevoelens van schuld en woede – altijd overgebracht in McElwee's kalme, welbespraakte voice-over – worden verweven met tot nadenken stemmende ideeën over de rol van film in ons leven, hoe beelden ons helpen herinneringen vast te houden en hoe ze het verleden ook als fictie kunnen doen lijken. Remake heeft veel te zeggen, maar houdt de essentie eenvoudig: uiteindelijk is dit een film over de onvoorwaardelijke liefde van een vader voor zijn kind.

Winnaar van de Beeld & Geluid IDFA ReFrame Award 2025.

AN OPEN FIELD
Op 10 maart 2019 stortte een Boeing 737 MAX-vliegtuig neer, slechts zes minuten na het opstijgen vanuit Addis Abeba, Ethiopië. Alle 157 mensen aan boord kwamen om het leven, waaronder Max Thabiso Edkins, de jongere broer van regisseur Teboho Edkins. Hij en zijn vader, filmproducent Don Edkins, besloten samen naar de plaats van het ongeval te reizen om iets tastbaars te vinden in hun verdriet.

Wat ze aantreffen is een gemeenschap waarin rouw een belangrijk onderdeel van de cultuur is. Net als voor de familie Edkins is ook het leven van de dorpsbewoners door de crash op zijn kop gezet. In een ontroerende ervaring ontdekken ze dat de leden van de gemeenschap die hen verwelkomen, de slachtoffers van de crash beschouwen als gasten die ze in hun hart hebben gesloten als broers en zussen.

Hun medeleven staat in schril contrast met de berekenende houding van vliegtuigfabrikant Boeing. Alsof hij op de een of andere manier contact wil maken met de geest van zijn broer, dompelt de filmmaker zich onder in de geluiden van de rampplek.

Winnaar van de IDFA Award for Best Short Documentary 2025.

A FOX UNDER A PINK MOON
Zestien jaar is Soraya nog maar, en ze maakt al de meest fantastische tekeningen en sculpturen, even prachtig als duister. Soraya is een eigenzinnige Afghaanse beeldhouwer en tekenaar die al vijf jaar lang probeert Iran te ontvluchten om bij haar moeder in Oostenrijk te kunnen zijn.

Dit subtiel gelaagde (zelf)portret verweeft ijzingwekkende beelden van haar vluchtpogingen met politiek nieuws uit Afghanistan en video’s waarin ze zingt en danst, of haar blauwe plekken laat zien. Soraya is getrouwd met een gewelddadige man, maar vastberaden om haar eigen toekomst vorm te geven. Mehrdad Oskouei regisseerde deze film volledig op afstand: Soraya filmde zelf gedurende vijf jaar alle beelden met haar mobiele telefoon.
 
Dat materiaal wordt doorsneden met haar tekeningen en surrealistische animaties. Kunst die ze niet zomaar maakt: al haar zorgen, geluk en angsten stopt ze in haar tekeningen en sculpturen, gemaakt van materialen die ze onderweg op haar vluchtroutes vindt. In veel van haar tekeningen komen dezelfde figuren voor: een vos als trouwe metgezel, een roze maan die altijd over haar waakt, en een clown die nooit lacht – in wie Soraya zichzelf herkent.

Winnaar van de IDFA Award for Best Film 2025 in de International Competition.