Keefman

In een woedend relaas spreekt Keefman zijn behandelend psychiater aan. Hij laat hem met retorische vragen alle hoeken van de kamer zien en verwijt hem én de rest van de wereld elk denkbaar zuchtje tegenwind waarmee hij te maken krijgt. Wat een aanklacht tegen het systeem lijkt te zijn, blijkt ook het portret van een bijzonder figuur.

In een draaikolk van emoties neemt Jack Wouterse het publiek mee in de binnenwereld van een psychiatrisch patiënt. Hij geeft de onmacht een stem, en creëert empathie, afwijzing, en gevoelens van boosheid, compassie en verdriet. Twintig jaar geleden bracht hij de monoloog ook al naar het theater, maar in de herlezing van de tekst ontdekte Wouterse nieuwe lagen die passen bij deze tijd. Daarom besloot hij de voorstelling opnieuw te spelen.